Świerk Serbski

Świerk serbski dorasta do 30 m wysokości i charakteryzują ją silne przyrosty roczne (nawet do 100cm). Jest to najszybciej rosnący świerk. Ma wzniesiony, regularnie stożkowaty pokrój. Liście są krótkie i sztywne. Z wierzchu mają ciemnozieloną barwę, od spodu natomiast wyróżniają je dwa białe paski. Igły mogą utrzymywać się na drzewie nawet przez 10 lat.

Roślina jest jednopienna – kwiaty żeńskie są fioletowe a męskie żółte. Szyszki o purpurowo-brązowej barwie mają wydłużony kształt i 4-7 cm długości.

Świerk serbski najokazalej wygląda uprawiany na stanowisku słonecznym. Optymalne podłoże jest ciężkie i zasobne w składniki pokarmowe. Jest to gatunek odporny na zanieczyszczenia (w tym kwaśne deszcze) oraz mróz.

Roślina potrzebuje opieki (podlewanie, nawożenie, itp.) głównie w pierwszych latach uprawy. Dobre reaguje na nawozy organiczne. Podłoże wokół świerku warto ściółkować. W czasie uprawy należy zwracać uwagę na występowanie szkodników (przędziorki, ochojniki), chorób grzybowych oraz niedobór magnezu. Objawem bardzo często jest brązowienie i opadanie igieł bądź zamieranie pędów.

Świerk ze względu na dużą wytrzymałość na niekorzystne warunki jest chętnie wykorzystywany w zieleni miejskiej, np.: w parkach. W ogrodzie zwykle uprawia się go jako pojedynczy soliter. Ze względu na osiągane rozmiary i szybki wzrost zaleca się go sadzić jedynie w dużych ogrodach.