Piękna, aktualnie zapomniana i niedoceniana, polska odmiana cisa wyhodowana na początku XX wieku o wąskokolumnowym pokroju, żółto-zielonych liściach i powolnym tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy dorasta do 1-1,2 m wysokości. Krzew u dołu jest węższy, rozszerza się ku górze. Liczne pędy są proste i sztywne. Liście są dosyć duże, wąskie, ułożone promieniście wokół pędów i gałązek. Cechą charakterystyczną odmiany są złociste obwódki okalające brzegi zielonych blaszek liściowych. Krzew preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne do półcienistych (znosi pełny cień, ale wtedy słabiej się wybarwia). Odmiana zdrowa, o dobrej mrozoodporności. Polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych pojedynczo oraz w formie szpalerów i żywopłotów w rozstawie co 80 cm